● ប្រាសាទព្រះវិហារក្លាយជាបេតិកភណ្ឌពិភពលោក
ព្រឹត្តិការណ៍៨ កក្កដា ២០០៨ គឺជាព្រះរាជទានពរជ័យមួយថ្មីទៀតដល់ប្រជាជាតិខ្មែរពីសំណាក់ប្រាសាទព្រះវិហារ ដែលជាកេរមត៌កដូនតាសម្រាប់កុលបុត្រខ្មែរ។
ប្រាសាទព្រះវិហារត្រូវបានអង្គការពិភពលោកយូនេស្កូ ប្រកាសទទួលស្គាល់និងចាត់បញ្ចូលជាបេតិកភណ្ឌមត៌កពិភពលោក ដែលជាតិខ្មែរ និងប្រជាជាតិលោកត្រូវរួបរួមគ្នាថែរក្សា និងការពារសម្បត្តិដ៏មហាសាលជាអច្ឆរិយនៃស្នាដៃរបស់មនុស្សលោក។
ពិតណាស់កាយវិការប្រកបដោយសុច្ឆន្ទៈនៃអង្គការមួយនេះ បានធ្វើឲ្យប្រជាជាតិមួយដែលនៅជិតខាងយើងនេះរងនូវក្ដីអាម៉ាស ប្រៀបដូចជាទេវតាទះកំភ្លៀងមួយពេញទំហឹងព្រះហត្ថ យ៉ាងដំណំខ្លាំងជាងលើកទី១ កាលពីថ្ងៃទី១៥ មិថុនា ១៩៦២ នោះទៀត ដែលពេលនោះតុលាការអន្តរជាតិក្រុងឡាអេ បានកាត់ក្ដីផ្ដល់យុត្តិធម៌ដល់ក្រុងកម្ពុជារួចមក។
ភ័ស្តុតាងឥតប្រែក្រឡាស និងទោះបីប្រទេសនិងជនជាតិថៃនាំគ្នាទាំងហ្វូងទាំងហ្វាយបំភ័ន្តភ្នែកបរទេស ថាជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួន តែទីបំផុតបានត្រឹមបរាជ័យ និងរងអាម៉ាសមុខមួយលើកជាពីរលើក។
ប្រទេសថៃ បើទោះបីជាច្រកចូលប្រាសាទព្រះវិហារស្ថិតក្នុងដែនថៃបច្ចុប្បន្នក៏ដោយចុះ ក៏នេះពីព្រោះសម័យដើមទឹកដីទាំងនោះជាផែនដីក្រុងកម្ពុជា សុទ្ធសាធ គ្មានជនជាតិខ្មែរណាមានស្លាបហោះទៅធ្វើប្រាសាទដាក់ផ្លូវចូលស្រុកថៃ ដូចដែលពួកថៃ ល្ងីធ្វើពុតមួយចំនួននោះបាននិយាយដែរ។ ទាំងពួករាស្ត្រ ឥតដឹងខ្យល់ ទាំងពួកប្រាជ្ញឆ្កួតជាតិនិយមលីលា ម្នាក់ៗតាំងនាំគ្នាបំភ្លៃបរិយាកាស និងប្រត្តិសាស្ត្រ នាំគ្នាអុចអាលថាខ្មែរមិនមែនជាជាតិសាងប្រាសាទ តាមពិតជាជាតិខមទេ។ ឱ! អស់អញអើយ ហេតុម្ដេចជាតិថៃឆ្កួតដល់ថ្នាក់នេះ ក្នុងខណៈដែលពិភពលោកថា គ្មានទេជាតិខមក្នុងដែនដីនេះ។
ភាពប្រកាន់ជំហរឹងមាំ និងភាពចាស់ទុំពីសំណាក់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងប្រជាជនខ្មែរយើងនៅក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះ ក្នុងខណៈដែលប្រជាជាតិថៃនាំគ្នាឆ្កួតធ្វើបាតុកម្មទាមទារប្រាសាទព្រះវិហារ បានជំរុញផលជាវិជ្ជមាន និងផ្លែផ្កាដ៏មហិមា ដល់ក្រុងកម្ពុជា និងដូនតាខ្មែរ និងភាពដ៏មហស្ចារ្យនៃប្រាសាទព្រះវិហារ ដែលបានផ្ដល់ជាមហាកិត្តិយសថ្មីមួយទៀតដល់ខ្មែរ ដែលជាម្ចាស់ពិតៗ និងបំបាក់មុខជនជាតិមួយដែលល្មោភ ឥតកេរ្តិ៍ខ្មាស់ទាំងរាស្ត្រ ទាំងមន្ត្រី។
ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជាតិថៃគាំទ្ររដ្ឋាភិបាលខ្មែរពីដំបូងក្នុងការដាក់ប្រាសាទព្រះវិហារជាបេតិកភណ្ឌពិភពលោកនេះ ម្ល៉េះសមពេលនេះត្រូវបានសាទរពីជាតិខ្មែរ និងជនជាតិលោក ពីការរួមចំណែកក្នុងការចម្រុងចម្រើនមត៌កលោក ដែលជាសម្បត្តិរួមនៃមនុស្សជាតិបាត់ទៅហើយ តែផ្ទុយមកវិញ ភាពលោភលន់ចង់បានរបស់គេហួសហេតុដែនកំណត់បានត្រឹមតែធ្វើឲ្យប្រទេសថៃរងភាពអាម៉ាស និងជាប់ឈ្មោះថាជាមារប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងក្រសែភ្នែកជនជាតិខ្មែរ ក៏ដូចជាតិជនជាតិពិភពលោក។
នេះហើយជាមហាបាបកម្មដែលទេវតាបានប្រទានចំពោះជនជាតិថៃ។ វាល្មមដល់ពេលដែលជនជាតិថៃដឹងខ្លួន និងឈប់ទាមទារនូវអ្វីដែលជាមិនមែនរបស់ខ្លួនហើយ និងល្មមដល់ពេលដែលជនជាតិថៃឈប់បំភ្លៃប្រវត្តិសាស្ត្រ និងបង្រៀនកូនចៅខ្លួនពីពាក្យកុហកបោកប្រាសហើយ ដោយជំនួសមកវិញ នូវការតថភាពជាក់ស្ដែងទាំងប្រវត្តិសាស្ត្រ និងបច្ចុប្បន្ន ដើម្បីក្លាយខ្លួនជាជាតិមួយដ៏ល្អសម្រាប់បងប្អូនជិតខាងមិនថាខ្មែរ លាវ ភូមា ឬជាតិជិតខ្លួនដទៃទៀត។
ប្រាសាទព្រះវិហារ ពិតជាទីសក្ការៈចម្រុងចម្រើននៃជាតិខ្មែរមែន។ ជ័យជម្នះផ្ទួនៗ នៃប្រាសាទផ្ដល់មកដល់ខេមរជាតិ ពិតជាអ្វីដែលកូនខ្មែរគ្រប់រូបត្រូវគិតពិចារណា និងនាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅមុខទៀត រួមការពារប្រាសាទឲ្យបានគង់វង្សយូរអង្វែងតទៅសម្រាប់កូនខ្មែរ និងសម្រាប់ប្រជាជាតិលោក រួមមោទននូវអ្វីដែលជាស្នាដៃមនុស្សជាតិ។
ជយោ! ប្រាសាទព្រះវិហារ! អច្ឆរិយនៃខេមរជន និងជាបេតិកភណ្ឌពិភពលោក!
ព្រឹត្តិការណ៍៨ កក្កដា ២០០៨ គឺជាព្រះរាជទានពរជ័យមួយថ្មីទៀតដល់ប្រជាជាតិខ្មែរពីសំណាក់ប្រាសាទព្រះវិហារ ដែលជាកេរមត៌កដូនតាសម្រាប់កុលបុត្រខ្មែរ។
ប្រាសាទព្រះវិហារត្រូវបានអង្គការពិភពលោកយូនេស្កូ ប្រកាសទទួលស្គាល់និងចាត់បញ្ចូលជាបេតិកភណ្ឌមត៌កពិភពលោក ដែលជាតិខ្មែរ និងប្រជាជាតិលោកត្រូវរួបរួមគ្នាថែរក្សា និងការពារសម្បត្តិដ៏មហាសាលជាអច្ឆរិយនៃស្នាដៃរបស់មនុស្សលោក។
ពិតណាស់កាយវិការប្រកបដោយសុច្ឆន្ទៈនៃអង្គការមួយនេះ បានធ្វើឲ្យប្រជាជាតិមួយដែលនៅជិតខាងយើងនេះរងនូវក្ដីអាម៉ាស ប្រៀបដូចជាទេវតាទះកំភ្លៀងមួយពេញទំហឹងព្រះហត្ថ យ៉ាងដំណំខ្លាំងជាងលើកទី១ កាលពីថ្ងៃទី១៥ មិថុនា ១៩៦២ នោះទៀត ដែលពេលនោះតុលាការអន្តរជាតិក្រុងឡាអេ បានកាត់ក្ដីផ្ដល់យុត្តិធម៌ដល់ក្រុងកម្ពុជារួចមក។
ភ័ស្តុតាងឥតប្រែក្រឡាស និងទោះបីប្រទេសនិងជនជាតិថៃនាំគ្នាទាំងហ្វូងទាំងហ្វាយបំភ័ន្តភ្នែកបរទេស ថាជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួន តែទីបំផុតបានត្រឹមបរាជ័យ និងរងអាម៉ាសមុខមួយលើកជាពីរលើក។
ប្រទេសថៃ បើទោះបីជាច្រកចូលប្រាសាទព្រះវិហារស្ថិតក្នុងដែនថៃបច្ចុប្បន្នក៏ដោយចុះ ក៏នេះពីព្រោះសម័យដើមទឹកដីទាំងនោះជាផែនដីក្រុងកម្ពុជា សុទ្ធសាធ គ្មានជនជាតិខ្មែរណាមានស្លាបហោះទៅធ្វើប្រាសាទដាក់ផ្លូវចូលស្រុកថៃ ដូចដែលពួកថៃ ល្ងីធ្វើពុតមួយចំនួននោះបាននិយាយដែរ។ ទាំងពួករាស្ត្រ ឥតដឹងខ្យល់ ទាំងពួកប្រាជ្ញឆ្កួតជាតិនិយមលីលា ម្នាក់ៗតាំងនាំគ្នាបំភ្លៃបរិយាកាស និងប្រត្តិសាស្ត្រ នាំគ្នាអុចអាលថាខ្មែរមិនមែនជាជាតិសាងប្រាសាទ តាមពិតជាជាតិខមទេ។ ឱ! អស់អញអើយ ហេតុម្ដេចជាតិថៃឆ្កួតដល់ថ្នាក់នេះ ក្នុងខណៈដែលពិភពលោកថា គ្មានទេជាតិខមក្នុងដែនដីនេះ។
ភាពប្រកាន់ជំហរឹងមាំ និងភាពចាស់ទុំពីសំណាក់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងប្រជាជនខ្មែរយើងនៅក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះ ក្នុងខណៈដែលប្រជាជាតិថៃនាំគ្នាឆ្កួតធ្វើបាតុកម្មទាមទារប្រាសាទព្រះវិហារ បានជំរុញផលជាវិជ្ជមាន និងផ្លែផ្កាដ៏មហិមា ដល់ក្រុងកម្ពុជា និងដូនតាខ្មែរ និងភាពដ៏មហស្ចារ្យនៃប្រាសាទព្រះវិហារ ដែលបានផ្ដល់ជាមហាកិត្តិយសថ្មីមួយទៀតដល់ខ្មែរ ដែលជាម្ចាស់ពិតៗ និងបំបាក់មុខជនជាតិមួយដែលល្មោភ ឥតកេរ្តិ៍ខ្មាស់ទាំងរាស្ត្រ ទាំងមន្ត្រី។
ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជាតិថៃគាំទ្ររដ្ឋាភិបាលខ្មែរពីដំបូងក្នុងការដាក់ប្រាសាទព្រះវិហារជាបេតិកភណ្ឌពិភពលោកនេះ ម្ល៉េះសមពេលនេះត្រូវបានសាទរពីជាតិខ្មែរ និងជនជាតិលោក ពីការរួមចំណែកក្នុងការចម្រុងចម្រើនមត៌កលោក ដែលជាសម្បត្តិរួមនៃមនុស្សជាតិបាត់ទៅហើយ តែផ្ទុយមកវិញ ភាពលោភលន់ចង់បានរបស់គេហួសហេតុដែនកំណត់បានត្រឹមតែធ្វើឲ្យប្រទេសថៃរងភាពអាម៉ាស និងជាប់ឈ្មោះថាជាមារប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងក្រសែភ្នែកជនជាតិខ្មែរ ក៏ដូចជាតិជនជាតិពិភពលោក។
នេះហើយជាមហាបាបកម្មដែលទេវតាបានប្រទានចំពោះជនជាតិថៃ។ វាល្មមដល់ពេលដែលជនជាតិថៃដឹងខ្លួន និងឈប់ទាមទារនូវអ្វីដែលជាមិនមែនរបស់ខ្លួនហើយ និងល្មមដល់ពេលដែលជនជាតិថៃឈប់បំភ្លៃប្រវត្តិសាស្ត្រ និងបង្រៀនកូនចៅខ្លួនពីពាក្យកុហកបោកប្រាសហើយ ដោយជំនួសមកវិញ នូវការតថភាពជាក់ស្ដែងទាំងប្រវត្តិសាស្ត្រ និងបច្ចុប្បន្ន ដើម្បីក្លាយខ្លួនជាជាតិមួយដ៏ល្អសម្រាប់បងប្អូនជិតខាងមិនថាខ្មែរ លាវ ភូមា ឬជាតិជិតខ្លួនដទៃទៀត។
ប្រាសាទព្រះវិហារ ពិតជាទីសក្ការៈចម្រុងចម្រើននៃជាតិខ្មែរមែន។ ជ័យជម្នះផ្ទួនៗ នៃប្រាសាទផ្ដល់មកដល់ខេមរជាតិ ពិតជាអ្វីដែលកូនខ្មែរគ្រប់រូបត្រូវគិតពិចារណា និងនាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅមុខទៀត រួមការពារប្រាសាទឲ្យបានគង់វង្សយូរអង្វែងតទៅសម្រាប់កូនខ្មែរ និងសម្រាប់ប្រជាជាតិលោក រួមមោទននូវអ្វីដែលជាស្នាដៃមនុស្សជាតិ។
ជយោ! ប្រាសាទព្រះវិហារ! អច្ឆរិយនៃខេមរជន និងជាបេតិកភណ្ឌពិភពលោក!
