ស្ត្រីខ្មែរម្នាក់ប្ដឹងទៅស្ថានទូតបែលហ្សិក ឲ្យប្ដីផ្ដល់អាហារកិច្ចចិញ្ចឹមកូន
កំពង់ធំ៖ ស្ត្រីខ្មែរម្នាក់ ដែលមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយនឹងបុរសជនជាតិបែលហ្សិក កាលពីអំឡុងឆ្នាំ១៩៩២ ឥឡូវនេះបានធ្វើពាក្យបណ្ដឹងមួយ ដាក់ចូលទៅស្ថានទូតនៃប្រទេសបែលហ្សិកប្រចាំនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ដើម្បីទាមទារសុំឲ្យប្ដីរបស់ខ្លួនដែលលួចគេចត្រឡប់ទៅស្រុកវិញ នោះ ជួយផ្ដល់អាហារកិច្ចចិញ្ចឹមកូនស្រីម្នាក់ ដែលជាតំណក់ឈាមរបស់បុរសជនជាតិបែលហ្សិកនោះ។
អង្គុយនៅលើគ្រែខាងមុខផ្ទះឈើដ៏តូចមួយស្ថិតក្នុង ភូមិអាចារ្យល័ក្ខ ឃុំអាចារ្យល័ក្ខ ស្រុកស្ទឹងសែន ខេត្តកំពង់ធំ ស្ត្រីវ័យ៤១ឆ្នាំឈ្មោះឈន ច័ន្ទសុផល បាននិយាយរៀបរាប់អំពីចំណងស្នេហ៍របស់នាង ជាមួយនឹងបុរសជនជាតិបែលហ្សិកម្នាក់នោះឲ្យដឹងថា នៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៩២ រូបគាត់ស្ថិតក្នុងវ័យ២៤ឆ្នាំ បានចូលបម្រើការងារនៅក្នុងអង្គការមនុស្សធម៌មួយនៅក្នុងខេត្ត កំពង់ធំ គឺអង្គការគ្រូពេទ្យគ្មានព្រំដែន។ នាងបានស្គាល់បុរសជនជាតិបែលហ្សិកម្នាក់ដែលកាលណោះគាត់គឺជា វេជ្ជបណ្ឌិតបម្រើការងារនៅក្នុងអង្គការនេះដែរ។
ស្ត្រី ឈន ច័ន្ទសុផល បានឲ្យដឹងថា បុរសជនជាតិបែលហ្សិកម្នាក់នោះគាត់ឈ្មោះ វិលីម ក្រោយពីបានស្គាល់គ្នា វិលីមតែងតែតាមនិយាយសុំសេចក្ដីស្នេហាពីនាងជាញឹកញាប់ តែកាលណោះរូបនាងមិនស្រឡាញ់លោក វិលីមទេ ពីព្រោះគាត់មានវ័យចាស់ជាងច្រើនពេក។ ទោះបីនាងមិនព្រមស្រឡាញ់ ក៏លោកវីលីមនោះនៅតែព្យាយាម និងបានចូលស្ដីដណ្ដឹងតាមប្រពៃណីខ្មែរ ហើយនាងក៏បានរៀបការជាមួយនឹងលោកវិលីមតាមទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីរបស់ ខ្មែរយើង ដោយមានចាស់ទុំនិងភ្ញៀវកិត្តិយសចូលរួមយ៉ាងច្រើនកុះករ។
ក្រោយពេលរៀបការបាន៦-៧ខែ គាត់មានផ្ទៃពោះ លោកវីលីមបានកុហកគាត់ថា ផ្លាស់ធ្វើការនៅឯភ្នំពេញ តែតាមការពិតវិលីមបានលួចគេចវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់គាត់វិញ ដោយបន្សល់ទុកនូវលុយកាក់ឲ្យគាត់តែបន្តិចបន្តួចតែប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់ពីបានដឹងថាវិលីមត្រឡប់ទៅស្រុកវិញ បងស្រីបានព្យាយាមសរសេរសំបុត្រទាក់ទងទៅគាត់ហើយលោកវិលីមបានសរសេរ សំបុត្រផ្ញើមកគាត់ចំនួន២ដង ហើយក៏បាត់ឈឹងរហូតទៅ។
ស្ត្រី ឈន ច័ន្ទសុផល បានបន្តថា សព្វថ្ងៃនេះបងស្រីរស់នៅជាស្ត្រីមេម៉ាយកូនមួយ ដែលកូនស្រីជាតំណក់ឈាមរបស់លោកវិលីមនោះឈ្មោះ វិលីម មាសសុទ្ធសុផាណា នាងមានអាយុ១៦ឆ្នាំហើយ សព្វថ្ងៃរៀននៅថ្នាក់ទី៧F នៃវិទ្យាល័យអាចារ្យល័ក្ខ កំពង់ធំ។
ដោយសារតែការអស់សង្ឃឹម និងការទន្ទឹងរង់ចាំតទៅទៀត ហើយមានជីវភាពខ្វះខាតផងនោះ គាត់បានសរសេរពាក្យបណ្ដឹងមួយ ដាក់ជូនទៅស្ថានទូតនៃប្រទេសបែលហ្សិកប្រចាំនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ដើម្បីទាមទារសុំឲ្យប្ដីរបស់គាត់ ជួយផ្ដល់លុយអាហារកិច្ចសម្រាប់ចិញ្ចឹមកូន។ ពាក្យបណ្ដឹងនេះរូបគាត់មិនបានយកទៅដាក់នៅស្ថានទូតខ្លួនឯងទេ គឺគាត់ពឹងពាក់ចាងហ្វាងកាសែតម្នាក់ឲ្យជួយយកទៅដាក់ឲ្យ ដែលរហូតមកទល់នឹងពេលនេះ (៦ ឧសភា ២០០៩) គាត់នៅមិនទាន់ដឹងថាពាក្យបណ្ដឹងនោះទៅដល់ស្ថានទូតបែលហ្សិកហើយឬ នៅទេ។
គាត់សម្គាល់ឃើញថា កន្លងទៅនេះមានស្ត្រីខ្មែរយើងមួយចំនួនតែងតែចង់បានប្ដីបរទេស ពីព្រោះយកប្ដីបរទេសមានលុយដុល្លារចាយ ប៉ុន្តែវាមិនជោគជ័យទាំងអស់នោះទេ មានអ្នកខ្លះក៏ត្រូវខកខ្លួន និងស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសារប្ដីបរទេសនេះដែរ។ រឿងរ៉ាវរបស់ស្ត្រីឈន ច័ន្ទសុផល គឺជាមេរៀនមួយដែលស្ត្រីខ្មែរយើងគួរតែយកទៅពិចារណា៕
កំពង់ធំ៖ ស្ត្រីខ្មែរម្នាក់ ដែលមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយនឹងបុរសជនជាតិបែលហ្សិក កាលពីអំឡុងឆ្នាំ១៩៩២ ឥឡូវនេះបានធ្វើពាក្យបណ្ដឹងមួយ ដាក់ចូលទៅស្ថានទូតនៃប្រទេសបែលហ្សិកប្រចាំនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ដើម្បីទាមទារសុំឲ្យប្ដីរបស់ខ្លួនដែលលួចគេចត្រឡប់ទៅស្រុកវិញ នោះ ជួយផ្ដល់អាហារកិច្ចចិញ្ចឹមកូនស្រីម្នាក់ ដែលជាតំណក់ឈាមរបស់បុរសជនជាតិបែលហ្សិកនោះ។
អង្គុយនៅលើគ្រែខាងមុខផ្ទះឈើដ៏តូចមួយស្ថិតក្នុង ភូមិអាចារ្យល័ក្ខ ឃុំអាចារ្យល័ក្ខ ស្រុកស្ទឹងសែន ខេត្តកំពង់ធំ ស្ត្រីវ័យ៤១ឆ្នាំឈ្មោះឈន ច័ន្ទសុផល បាននិយាយរៀបរាប់អំពីចំណងស្នេហ៍របស់នាង ជាមួយនឹងបុរសជនជាតិបែលហ្សិកម្នាក់នោះឲ្យដឹងថា នៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៩២ រូបគាត់ស្ថិតក្នុងវ័យ២៤ឆ្នាំ បានចូលបម្រើការងារនៅក្នុងអង្គការមនុស្សធម៌មួយនៅក្នុងខេត្ត កំពង់ធំ គឺអង្គការគ្រូពេទ្យគ្មានព្រំដែន។ នាងបានស្គាល់បុរសជនជាតិបែលហ្សិកម្នាក់ដែលកាលណោះគាត់គឺជា វេជ្ជបណ្ឌិតបម្រើការងារនៅក្នុងអង្គការនេះដែរ។
ស្ត្រី ឈន ច័ន្ទសុផល បានឲ្យដឹងថា បុរសជនជាតិបែលហ្សិកម្នាក់នោះគាត់ឈ្មោះ វិលីម ក្រោយពីបានស្គាល់គ្នា វិលីមតែងតែតាមនិយាយសុំសេចក្ដីស្នេហាពីនាងជាញឹកញាប់ តែកាលណោះរូបនាងមិនស្រឡាញ់លោក វិលីមទេ ពីព្រោះគាត់មានវ័យចាស់ជាងច្រើនពេក។ ទោះបីនាងមិនព្រមស្រឡាញ់ ក៏លោកវីលីមនោះនៅតែព្យាយាម និងបានចូលស្ដីដណ្ដឹងតាមប្រពៃណីខ្មែរ ហើយនាងក៏បានរៀបការជាមួយនឹងលោកវិលីមតាមទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីរបស់ ខ្មែរយើង ដោយមានចាស់ទុំនិងភ្ញៀវកិត្តិយសចូលរួមយ៉ាងច្រើនកុះករ។
ក្រោយពេលរៀបការបាន៦-៧ខែ គាត់មានផ្ទៃពោះ លោកវីលីមបានកុហកគាត់ថា ផ្លាស់ធ្វើការនៅឯភ្នំពេញ តែតាមការពិតវិលីមបានលួចគេចវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់គាត់វិញ ដោយបន្សល់ទុកនូវលុយកាក់ឲ្យគាត់តែបន្តិចបន្តួចតែប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់ពីបានដឹងថាវិលីមត្រឡប់ទៅស្រុកវិញ បងស្រីបានព្យាយាមសរសេរសំបុត្រទាក់ទងទៅគាត់ហើយលោកវិលីមបានសរសេរ សំបុត្រផ្ញើមកគាត់ចំនួន២ដង ហើយក៏បាត់ឈឹងរហូតទៅ។
ស្ត្រី ឈន ច័ន្ទសុផល បានបន្តថា សព្វថ្ងៃនេះបងស្រីរស់នៅជាស្ត្រីមេម៉ាយកូនមួយ ដែលកូនស្រីជាតំណក់ឈាមរបស់លោកវិលីមនោះឈ្មោះ វិលីម មាសសុទ្ធសុផាណា នាងមានអាយុ១៦ឆ្នាំហើយ សព្វថ្ងៃរៀននៅថ្នាក់ទី៧F នៃវិទ្យាល័យអាចារ្យល័ក្ខ កំពង់ធំ។
ដោយសារតែការអស់សង្ឃឹម និងការទន្ទឹងរង់ចាំតទៅទៀត ហើយមានជីវភាពខ្វះខាតផងនោះ គាត់បានសរសេរពាក្យបណ្ដឹងមួយ ដាក់ជូនទៅស្ថានទូតនៃប្រទេសបែលហ្សិកប្រចាំនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ដើម្បីទាមទារសុំឲ្យប្ដីរបស់គាត់ ជួយផ្ដល់លុយអាហារកិច្ចសម្រាប់ចិញ្ចឹមកូន។ ពាក្យបណ្ដឹងនេះរូបគាត់មិនបានយកទៅដាក់នៅស្ថានទូតខ្លួនឯងទេ គឺគាត់ពឹងពាក់ចាងហ្វាងកាសែតម្នាក់ឲ្យជួយយកទៅដាក់ឲ្យ ដែលរហូតមកទល់នឹងពេលនេះ (៦ ឧសភា ២០០៩) គាត់នៅមិនទាន់ដឹងថាពាក្យបណ្ដឹងនោះទៅដល់ស្ថានទូតបែលហ្សិកហើយឬ នៅទេ។
គាត់សម្គាល់ឃើញថា កន្លងទៅនេះមានស្ត្រីខ្មែរយើងមួយចំនួនតែងតែចង់បានប្ដីបរទេស ពីព្រោះយកប្ដីបរទេសមានលុយដុល្លារចាយ ប៉ុន្តែវាមិនជោគជ័យទាំងអស់នោះទេ មានអ្នកខ្លះក៏ត្រូវខកខ្លួន និងស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសារប្ដីបរទេសនេះដែរ។ រឿងរ៉ាវរបស់ស្ត្រីឈន ច័ន្ទសុផល គឺជាមេរៀនមួយដែលស្ត្រីខ្មែរយើងគួរតែយកទៅពិចារណា៕
អ្នកបើកបរយានយន្តជាងកន្លះលាននាក់ មិនទាន់មានប័ណ្ណបើកបរ
ភ្នំពេញ៖ ចំនួនយានយន្តដែលកំពុងធ្វើចរាចរនៅលើផ្លូវសាធារណៈក្នុង ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា បានកើនដល់ ១.១៦៩.៤១១គ្រឿង ក្នុងនោះមានម៉ូតូចំនួន៩៣៥.៤២១គ្រឿង ដោយមិនបានរាប់បញ្ចូលយានយន្តដោយបានចុះបញ្ជីនៅក្រសួងការពារ ជាតិ និងក្រសួងមហាផ្ទៃនោះទេ។ តែចំនួនប័ណ្ណបើកបរយានយន្ត ដែលបានចេញដោយក្រសួងសាធារណការ រហូតមកទល់ពេលនេះ ទើបតែមានចំនួនប្រមាណជា៤១៣.៤៥២ប័ណ្ណ បានន័យថា នៅអ្នកបើកបរជាងពាក់កណ្ដាលទៀតមិនទាន់មានប័ណ្ណបើកបរ ជាពិសេសអ្នកបើកបរម៉ូតូ។
លោក កែវ សាវិន ប្រធាននាយកដ្ឋានដឹកជញ្ជូន នៃក្រសួងសាធារណការ បាននិយាយឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី៧ឧសភាថា ចំនួនយានយន្តនៅទូទាំងប្រទេស ដែលបានចុះបញ្ជីនៅក្រសួងសាធារណការរយៈពេល៤ខែដើមឆ្នាំ២០០៩នេះ មានចំនួន៨៥.០៩១គ្រឿងក្នុងនោះមានម៉ូតូចំនួន ៧៥.៤៤៥គ្រឿង។ នៅទូទៅប្រទេសពេលនេះមានយានយន្តចំនួន ១.១៦៩.៤១១គ្រឿងក្នុងនោះមានម៉ូតូចំនួន៩៣៥.៤២១គ្រឿងចំនួនយានយន្ត នេះមិនបានគិតបញ្ចូលយានយន្តដែលបានចុះបញ្ជីនៅក្រសួងការពារជាតិ និងក្រសួងមហាផ្ទៃនោះទេ។
ប្រភពដដែលបាននិយាយឲ្យដឹងទៀតថា ចំនួនយានយន្តមានរហូតដល់ជាង១លានគ្រឿងហើយកំពុងធ្វើចរាចរនៅលើ ផ្លូវសាធារណៈ តែចំនួនអ្នកបើកបរដែលមានប័ណ្ណបើកបររហូតមកទល់ពេលនេះ ទើបតែមានចំនួន៤១៣.៤៥២នាក់ បានន័យថា មានអ្នកបើកបរចំនួនជាងពាក់កណ្ដាលនៃចំនួនយានយន្ត កំពុងតែបើកបរដោយគ្មានប័ណ្ណបើកបរ ដែលជាប្រការមួយគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ ព្រោះអ្នកទាំងនោះភាគច្រើនមានការយល់ដឹងអំពីច្បាប់ចរាចរណ៍បាន តិច ដែលនាំឲ្យកើតមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរច្រើន ជាពិសេសអ្នកបើកបរម៉ូតូ។
ការផ្ដល់ប័ណ្ណបើកបរ គិតតាំងពីដើមទីរហូតមកទល់ពេលនេះត្រូវបានគេនិយាយឲ្យដឹងថា បើរាប់ទាំងប័ណ្ណបើកបរម៉ូតដែលមានកម្លាំងលើស១២៥សេសេផងនោះ ទើបតែបានចំនួន១៦.០០០ប័ណ្ណប៉ុណ្ណោះ។
យោងតាមច្បាប់ចរាចរដែលកំពុងតែប្រើប្រាស់សព្វថ្ងៃនេះ គឺតម្រូវឲ្យអ្នកបើកបរម៉ូតូទាំងអស់ត្រូវមានប័ណ្ណបើកបរ។ ក្រុមអ្នករៀបចំច្បាប់ចរាចរដែលបានតម្រូវឲ្យអ្នកបើកបរម៉ូតូត្រូវ មានប័ណ្ណបើកបរនេះ បន្ទាប់ពីសង្កេតឃើញថា គ្រោះថ្នាក់ចរាចរដែលបានកើតមានឡើងកន្លងមកនេះ ភាគច្រើនបង្កឡើងដោយអ្នកប្រើប្រាស់ម៉ូតូដែលមិនបានសិក្សា ស្វែងយល់ពីច្បាប់ចរាចរ៕
ភ្នំពេញ៖ ចំនួនយានយន្តដែលកំពុងធ្វើចរាចរនៅលើផ្លូវសាធារណៈក្នុង ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា បានកើនដល់ ១.១៦៩.៤១១គ្រឿង ក្នុងនោះមានម៉ូតូចំនួន៩៣៥.៤២១គ្រឿង ដោយមិនបានរាប់បញ្ចូលយានយន្តដោយបានចុះបញ្ជីនៅក្រសួងការពារ ជាតិ និងក្រសួងមហាផ្ទៃនោះទេ។ តែចំនួនប័ណ្ណបើកបរយានយន្ត ដែលបានចេញដោយក្រសួងសាធារណការ រហូតមកទល់ពេលនេះ ទើបតែមានចំនួនប្រមាណជា៤១៣.៤៥២ប័ណ្ណ បានន័យថា នៅអ្នកបើកបរជាងពាក់កណ្ដាលទៀតមិនទាន់មានប័ណ្ណបើកបរ ជាពិសេសអ្នកបើកបរម៉ូតូ។
លោក កែវ សាវិន ប្រធាននាយកដ្ឋានដឹកជញ្ជូន នៃក្រសួងសាធារណការ បាននិយាយឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី៧ឧសភាថា ចំនួនយានយន្តនៅទូទាំងប្រទេស ដែលបានចុះបញ្ជីនៅក្រសួងសាធារណការរយៈពេល៤ខែដើមឆ្នាំ២០០៩នេះ មានចំនួន៨៥.០៩១គ្រឿងក្នុងនោះមានម៉ូតូចំនួន ៧៥.៤៤៥គ្រឿង។ នៅទូទៅប្រទេសពេលនេះមានយានយន្តចំនួន ១.១៦៩.៤១១គ្រឿងក្នុងនោះមានម៉ូតូចំនួន៩៣៥.៤២១គ្រឿងចំនួនយានយន្ត នេះមិនបានគិតបញ្ចូលយានយន្តដែលបានចុះបញ្ជីនៅក្រសួងការពារជាតិ និងក្រសួងមហាផ្ទៃនោះទេ។
ប្រភពដដែលបាននិយាយឲ្យដឹងទៀតថា ចំនួនយានយន្តមានរហូតដល់ជាង១លានគ្រឿងហើយកំពុងធ្វើចរាចរនៅលើ ផ្លូវសាធារណៈ តែចំនួនអ្នកបើកបរដែលមានប័ណ្ណបើកបររហូតមកទល់ពេលនេះ ទើបតែមានចំនួន៤១៣.៤៥២នាក់ បានន័យថា មានអ្នកបើកបរចំនួនជាងពាក់កណ្ដាលនៃចំនួនយានយន្ត កំពុងតែបើកបរដោយគ្មានប័ណ្ណបើកបរ ដែលជាប្រការមួយគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ ព្រោះអ្នកទាំងនោះភាគច្រើនមានការយល់ដឹងអំពីច្បាប់ចរាចរណ៍បាន តិច ដែលនាំឲ្យកើតមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរច្រើន ជាពិសេសអ្នកបើកបរម៉ូតូ។
ការផ្ដល់ប័ណ្ណបើកបរ គិតតាំងពីដើមទីរហូតមកទល់ពេលនេះត្រូវបានគេនិយាយឲ្យដឹងថា បើរាប់ទាំងប័ណ្ណបើកបរម៉ូតដែលមានកម្លាំងលើស១២៥សេសេផងនោះ ទើបតែបានចំនួន១៦.០០០ប័ណ្ណប៉ុណ្ណោះ។
យោងតាមច្បាប់ចរាចរដែលកំពុងតែប្រើប្រាស់សព្វថ្ងៃនេះ គឺតម្រូវឲ្យអ្នកបើកបរម៉ូតូទាំងអស់ត្រូវមានប័ណ្ណបើកបរ។ ក្រុមអ្នករៀបចំច្បាប់ចរាចរដែលបានតម្រូវឲ្យអ្នកបើកបរម៉ូតូត្រូវ មានប័ណ្ណបើកបរនេះ បន្ទាប់ពីសង្កេតឃើញថា គ្រោះថ្នាក់ចរាចរដែលបានកើតមានឡើងកន្លងមកនេះ ភាគច្រើនបង្កឡើងដោយអ្នកប្រើប្រាស់ម៉ូតូដែលមិនបានសិក្សា ស្វែងយល់ពីច្បាប់ចរាចរ៕
