ស្ត្រីថែសួនមុខសាលាខេត្តឧត្តរមានជ័យប្រឹងដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតចៅកំព្រា៤នាក់
សំរោង-ឧត្តរមានជ័យ៖ យាយចាស់អាយុ៦២ឆ្នាំម្នាក់ គេប្រទះឃើញរាល់ថ្ងៃនៅម្តុំសួនច្បារនានា មុខសាលាខេត្តឧត្តរមានជ័យ ភូមិឈូក សង្កាត់១ ក្រុងសំរោង។ គាត់រស់នៅភូមិដីថ្មី សង្កាត់១ ក្រុងសំរោង ហើយខំប្រឹងធ្វើការដោយបានកម្រៃ១០.០០០រៀលដែរក្នុងមួយថ្ងៃ សម្រាប់យកទៅចិញ្ចឹមជីវិតចៅកំព្រា៤នាក់
ក្នុងបន្ទុក និងប្តីឈឺម្នាក់។
ក្នុងសង្គមខ្មែរ តាយាយ ម៉ែឪ ចិញ្ចឹមមើលថែកូនជារឿងធម្មតា។ តែបើកូនចៅតស៊ូព្យាយាមចិញ្ចឹមមើលថែទាំតាយាយ
ម៉ែឪ ទើបជារឿងមិនធម្មតា។ ប៉ុន្តែបើពិនិត្យលើភាពលក្ខណៈមួយនៃការថែទាំចិញ្ចឹមនេះទើបយើងឃើញតម្លៃរបស់វា។
យាយ កែវ អាន ដែលមានអាយុ៦២ឆ្នាំនេះ ចិញ្ចឹមចៅៗដល់ទៅ៤នាក់ ដែលចៅស្ទើរទាំងអស់ចេះតែបរិភោគជាជាងជួយធ្វើការងារបានសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត។ ពួកគេជាក្មេងកំព្រាម៉ែឪ ស្លាប់ដោយសារជំងឺ។ ឯប្តីគាត់មានជំងឺដេកកន្ទេលរាល់ថ្ងៃ។
ពេលឃើញយាយចាស់នេះកំពុងស្រោចផ្កា និងកូនឈើឲ្យស្រស់បំព្រងឡើងក្នុងរដូវប្រាំងក្ដៅហួតហែងនេះ មនុស្សភាគច្រើនដែលបានឃើញអាចគិតថា ជីវិតនឹងចិត្តស្ត្រីនេះស្រស់បំព្រងដែរ។ ប៉ុន្តែអ្វីៗជាការគិតយល់ខុស។ គាត់ក្រៀមក្រំដោយអម្រែកនៃបន្ទុកចិញ្ចឹមចៅៗ។
យាយ កែវ អាន ប្រាប់រស្មីកម្ពុជាថា គាត់មិនយល់ថាជាសិទ្ធិស្ត្រីអ្វីទេ។ តែអម្រែកបន្ទុកក្នុងគ្រួសារគាត់ធ្ងន់ធ្ងរហើយ។
ខាងសង្គមកិច្ច ឬខាងមន្ទីរកិច្ចការនារី ពុំដែលចាប់អារម្មណ៍ពីគាត់ទេ។ គាត់ត្រូវធ្វើការស៊ីឈ្នួលសេរី សម្រាប់ថែទាំសួនច្បារមុខសាលាខេត្តឧត្តរមានជ័យ ដោយបានប្រាក់ឈ្នួល១០.០០០រៀលក្នុងមួយថ្ងៃ។ ប្រាក់នោះត្រូវបែងចែកឲ្យល្អិតល្អន់ណាស់ គឺទិញអង្ករ ម្ហូបបន្លែ របស់ប្រើប្រាស់និងថ្នាំពេទ្យ។ ហេតុនេះប្រាក់នេះទោះជាប្រាប់ថាវាគ្រប់គ្រាន់ក៏ពិបាកជឿដែរ ពិសេសគឺនៅពេលមានវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចនាពេលនេះ។
នៅពេលនេះគេអាចនិយាយថា៖ ការលើកកម្ពស់សិទ្ធិនារី គួរពិនិត្យមើលលើស្ថានភាពជីវភាពស្ត្រីចំណាស់នេះថា តើគាត់ស្ថិតក្រោមសំពាធនៃការរំលោភសិទ្ធិនារី ឬអត់? ហើយមន្ទីរសង្គមកិច្ចដែលចាយប្រាក់រដ្ឋរាប់សិបលានរៀល
ក្នុង១ខែៗ ឬមន្ទីរកិច្ចការនារីដែលថាឈឺឆ្អាល លើកស្ទួយនារី គួរជួយធ្វើអ្វីខ្លះដល់ស្ត្រីនេះ។ ហើយស្ត្រីក្នុងស្ថានភាពអាក្រក់ជាងនេះរាប់សិបរយនាក់ទៀត តើពួកគេធ្លាប់បានជួប និយាយផ្ដល់កម្លាំងចិត្ត ឬគិតគូរឬទេ?
អភិបាលខេត្តឧត្តរមានជ័យ ខ្វល់ខ្វាយច្រើនពីការស្តារ និងអភិវឌ្ឍន៍ខេត្តមួយនេះរបស់គាត់។ ការរៀបចំកសាងផ្លូវ ស្ថាបនាសួនច្បារឲ្យមានផ្កា មានឈើស្រស់បៃតង ជាបញ្ហាត្រូវដោះស្រាយប្រចាំថ្ងៃទៀត។ លោកដាក់បញ្ហាឲ្យ
ធ្វើការងារនេះ រហូតដល់បង្ការការសម្លាប់សត្វក្នុងបឹងស្នោនាកណ្ដាលទីរួមខេត្តនេះ។
ស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់ខាងលើបានស៊ីឈ្នួលថែសួនច្បារ ដោយបានកម្រៃប៉ុណ្ណោះដែរ។ បើគ្មានរបរនេះទៀតទេ ពុំដឹងថាវាសនា ជីវភាពគាត់នឹងទៅជាយ៉ាងណាទេ។ គេចង់ឲ្យមានអ្នកផ្សេងទៀតគិតគូរដល់ស្ត្រីជាពលរដ្ឋនេះបន្ថែមទៀត៕
សំរោង-ឧត្តរមានជ័យ៖ យាយចាស់អាយុ៦២ឆ្នាំម្នាក់ គេប្រទះឃើញរាល់ថ្ងៃនៅម្តុំសួនច្បារនានា មុខសាលាខេត្តឧត្តរមានជ័យ ភូមិឈូក សង្កាត់១ ក្រុងសំរោង។ គាត់រស់នៅភូមិដីថ្មី សង្កាត់១ ក្រុងសំរោង ហើយខំប្រឹងធ្វើការដោយបានកម្រៃ១០.០០០រៀលដែរក្នុងមួយថ្ងៃ សម្រាប់យកទៅចិញ្ចឹមជីវិតចៅកំព្រា៤នាក់
ក្នុងបន្ទុក និងប្តីឈឺម្នាក់។
ក្នុងសង្គមខ្មែរ តាយាយ ម៉ែឪ ចិញ្ចឹមមើលថែកូនជារឿងធម្មតា។ តែបើកូនចៅតស៊ូព្យាយាមចិញ្ចឹមមើលថែទាំតាយាយ
ម៉ែឪ ទើបជារឿងមិនធម្មតា។ ប៉ុន្តែបើពិនិត្យលើភាពលក្ខណៈមួយនៃការថែទាំចិញ្ចឹមនេះទើបយើងឃើញតម្លៃរបស់វា។
យាយ កែវ អាន ដែលមានអាយុ៦២ឆ្នាំនេះ ចិញ្ចឹមចៅៗដល់ទៅ៤នាក់ ដែលចៅស្ទើរទាំងអស់ចេះតែបរិភោគជាជាងជួយធ្វើការងារបានសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត។ ពួកគេជាក្មេងកំព្រាម៉ែឪ ស្លាប់ដោយសារជំងឺ។ ឯប្តីគាត់មានជំងឺដេកកន្ទេលរាល់ថ្ងៃ។
ពេលឃើញយាយចាស់នេះកំពុងស្រោចផ្កា និងកូនឈើឲ្យស្រស់បំព្រងឡើងក្នុងរដូវប្រាំងក្ដៅហួតហែងនេះ មនុស្សភាគច្រើនដែលបានឃើញអាចគិតថា ជីវិតនឹងចិត្តស្ត្រីនេះស្រស់បំព្រងដែរ។ ប៉ុន្តែអ្វីៗជាការគិតយល់ខុស។ គាត់ក្រៀមក្រំដោយអម្រែកនៃបន្ទុកចិញ្ចឹមចៅៗ។
យាយ កែវ អាន ប្រាប់រស្មីកម្ពុជាថា គាត់មិនយល់ថាជាសិទ្ធិស្ត្រីអ្វីទេ។ តែអម្រែកបន្ទុកក្នុងគ្រួសារគាត់ធ្ងន់ធ្ងរហើយ។
ខាងសង្គមកិច្ច ឬខាងមន្ទីរកិច្ចការនារី ពុំដែលចាប់អារម្មណ៍ពីគាត់ទេ។ គាត់ត្រូវធ្វើការស៊ីឈ្នួលសេរី សម្រាប់ថែទាំសួនច្បារមុខសាលាខេត្តឧត្តរមានជ័យ ដោយបានប្រាក់ឈ្នួល១០.០០០រៀលក្នុងមួយថ្ងៃ។ ប្រាក់នោះត្រូវបែងចែកឲ្យល្អិតល្អន់ណាស់ គឺទិញអង្ករ ម្ហូបបន្លែ របស់ប្រើប្រាស់និងថ្នាំពេទ្យ។ ហេតុនេះប្រាក់នេះទោះជាប្រាប់ថាវាគ្រប់គ្រាន់ក៏ពិបាកជឿដែរ ពិសេសគឺនៅពេលមានវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចនាពេលនេះ។
នៅពេលនេះគេអាចនិយាយថា៖ ការលើកកម្ពស់សិទ្ធិនារី គួរពិនិត្យមើលលើស្ថានភាពជីវភាពស្ត្រីចំណាស់នេះថា តើគាត់ស្ថិតក្រោមសំពាធនៃការរំលោភសិទ្ធិនារី ឬអត់? ហើយមន្ទីរសង្គមកិច្ចដែលចាយប្រាក់រដ្ឋរាប់សិបលានរៀល
ក្នុង១ខែៗ ឬមន្ទីរកិច្ចការនារីដែលថាឈឺឆ្អាល លើកស្ទួយនារី គួរជួយធ្វើអ្វីខ្លះដល់ស្ត្រីនេះ។ ហើយស្ត្រីក្នុងស្ថានភាពអាក្រក់ជាងនេះរាប់សិបរយនាក់ទៀត តើពួកគេធ្លាប់បានជួប និយាយផ្ដល់កម្លាំងចិត្ត ឬគិតគូរឬទេ?
អភិបាលខេត្តឧត្តរមានជ័យ ខ្វល់ខ្វាយច្រើនពីការស្តារ និងអភិវឌ្ឍន៍ខេត្តមួយនេះរបស់គាត់។ ការរៀបចំកសាងផ្លូវ ស្ថាបនាសួនច្បារឲ្យមានផ្កា មានឈើស្រស់បៃតង ជាបញ្ហាត្រូវដោះស្រាយប្រចាំថ្ងៃទៀត។ លោកដាក់បញ្ហាឲ្យ
ធ្វើការងារនេះ រហូតដល់បង្ការការសម្លាប់សត្វក្នុងបឹងស្នោនាកណ្ដាលទីរួមខេត្តនេះ។
ស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់ខាងលើបានស៊ីឈ្នួលថែសួនច្បារ ដោយបានកម្រៃប៉ុណ្ណោះដែរ។ បើគ្មានរបរនេះទៀតទេ ពុំដឹងថាវាសនា ជីវភាពគាត់នឹងទៅជាយ៉ាងណាទេ។ គេចង់ឲ្យមានអ្នកផ្សេងទៀតគិតគូរដល់ស្ត្រីជាពលរដ្ឋនេះបន្ថែមទៀត៕
កម្ពុជាមានក្រុមហ៊ុនទូរស័ព្ទជិត១០ និងមានទូរស័ព្ទដៃជាង៤លាន
ភ្នំពេញ៖ មន្ត្រីក្រសួងប្រៃសណីយ៍បាននិយាយថា ប្រជាជនកម្ពុជាបានប្រើទូរស័ព្ទដៃ(ទូរស័ព្ទចល័ត)
ប្រមាណជាង៤លានគ្រឿងក្នុងទូទាំងប្រទេស។ ក្នុងប្រជាជន១០០នាក់ មាន២៥នាក់ មានទូរស័ព្ទដៃប្រើ។ បច្ចុប្បន្ននេះទូរស័ព្ទដៃបានក្លាយទៅជាឧបករណ៍ត្រចៀកទិព្វពេញនិយមរបស់ប្រជាជនខ្មែរ
ពិសេសយុវវ័យបានប្រើទូរស័ព្ទដៃសម្រាប់ប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាផង និងជាឧបករណ៍តន្ត្រីសម្រាប់កំដរអារម្មណ៍ផង។
មន្ត្រីក្រសួងប្រៃសណីយ៍បាននិយាយនៅថ្ងៃទី១១ ខែមីនាថា ក្រុមហ៊ុនដែលមករកស៊ីវិនិយោគលើវិស័យទូរស័ព្ទច
ល័ត ដែលមានអាជ្ញាប័ណ្ណត្រឹមត្រូវ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រសួងមានចំនួនជិត១០ក្រុមហ៊ុន ហើយមានអង់តែន
ទូរស័ព្ទប្រមាណ៤.០០០ទៅ៥.០០០កំពុងមានសកម្មភាពបម្រើសេវាចាប់ខ្យល់នៅទូទាំងប្រទេស។
ក្នុងនោះមានក្រុមហ៊ុន ០១២ ០១៦ ០៩៧ ០១១ ០១០ ០៩៨ ០១៣ ០១៨ និង០៩០។ បណ្ដាក្រុមហ៊ុនទាំង
នេះបាន និងកំពុងប្រកួតប្រជែងគ្នាយ៉ាងស្រួចស្រាវ។
មន្ត្រីរូបនេះបានឲ្យដឹងថា មានក្រុមហ៊ុនខ្លះទាក់ទាញអតិថិជនរហូតហ្វ្រ៊ី(Free) ការហៅចេញ៣០០នាទីក៏
មាន ហើយមានក្រុមហ៊ុនខ្លះ ហ្វ្រ៊ី(Free) ស៊ីមកាត (លេខទូរស័ព្ទ) ទៅអតិថិជនទទេទៀតផង។
លោក ម៉ូវ ចរិយា អគ្គនាយកក្រសួងប្រៃសណីយ៍បានប្រាប់រស្មីកម្ពុជានៅថ្ងៃទី១១មីនាថា ការរកស៊ីវិនិយោគលើវិស័យទូរគមនាគមន៍មកដល់ពេលនេះ គឺមានតែក្រុមហ៊ុនអតីត០១៧ មួយប៉ុណ្ណោះដែលក្ស័យធន។ បើតាមលោក ចរិយា ចំនួនទូរស័ព្ទដៃដែលប្រើបច្ចុប្បន្ននេះនៅមិនទាន់គ្រប់តម្រូវការនៅឡើយទេ។ ប៉ុន្តែដោយសារមានការប្រកួតប្រជែងធ្វើឲ្យតម្លៃការហៅចេញជាមធ្យមពី៤ទៅ៣សេនលុយដុល្លារប្រហាក់ប្រហែល១៦៤រៀលក្នុងមួយនាទី។ តម្លៃនេះប្រហាក់ប្រហែលទៅនឹងតម្លៃនៃអ្នកប្រើទូរស័ព្ទក្នុងតំបន់។ លោកអគ្គនាយកទទួលស្គាល់ថា ការហៅចេញឆ្លងប្រព័ន្ធ អ្នកប្រើ ឬអតិថិជនជួបការលំបាកជាខ្លាំង ដែលធ្វើឲ្យអ្នកប្រើទូរស័ព្ទឈឺក្បាល ហើយការយកថ្លៃទៅលើការហៅឆ្លងប្រព័ន្ធក៏ថ្លៃជាងប្រទេសជិតខាងផងដែរ។
លោក ម៉ូវ ចរិយា បញ្ជាក់ថា យើងកំពុងសាងច្បាប់តេឡេក្រុម (Telecom) ដើម្បីជម្នះនូវផលលំបាកទាំងនេះ។ ការនិយាយចេញឆ្លងប្រព័ន្ធពិបាកបែបនេះ ធ្វើឲ្យអតិថិជនអ្នកប្រើទូរស័ព្ទដៃមួយចំនួនប្រើទូរស័ព្ទដៃលើសពី១បើធៀបទៅនឹងអ្នកប្រើទូរស័ព្ទដៃនៅប្រទេសជិតខាង។ មួយចំនួនធំអ្នកនៅទីក្រុង ឬទីប្រជុំជនខេត្ត ក្រុង ប្រើទូរស័ព្ទដៃ
ពី២ទៅ៣គ្រឿងក្នុងមនុស្សម្នាក់។ អ្នកខ្លះប្រើទូរស័ព្ទ៤គ្រឿងក្នុងម្នាក់ក៏មាន។ ខុសពីប្រទេសដទៃៗគេប្រើតែទូរស័ព្ទមួយគ្រឿងអាចហៅឆ្លងប្រព័ន្ធទៅទីណាក៏បាន។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដីការចំណាយលុយទៅលើការប្រើទូរស័ព្ទដៃមិនត្រូវបានគេបញ្ជាក់ច្បាស់
លាស់ទេសម្រាប់ប្រជាជនខ្មែរម្នាក់៕
ភ្នំពេញ៖ មន្ត្រីក្រសួងប្រៃសណីយ៍បាននិយាយថា ប្រជាជនកម្ពុជាបានប្រើទូរស័ព្ទដៃ(ទូរស័ព្ទចល័ត)
ប្រមាណជាង៤លានគ្រឿងក្នុងទូទាំងប្រទេស។ ក្នុងប្រជាជន១០០នាក់ មាន២៥នាក់ មានទូរស័ព្ទដៃប្រើ។ បច្ចុប្បន្ននេះទូរស័ព្ទដៃបានក្លាយទៅជាឧបករណ៍ត្រចៀកទិព្វពេញនិយមរបស់ប្រជាជនខ្មែរ
ពិសេសយុវវ័យបានប្រើទូរស័ព្ទដៃសម្រាប់ប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាផង និងជាឧបករណ៍តន្ត្រីសម្រាប់កំដរអារម្មណ៍ផង។
មន្ត្រីក្រសួងប្រៃសណីយ៍បាននិយាយនៅថ្ងៃទី១១ ខែមីនាថា ក្រុមហ៊ុនដែលមករកស៊ីវិនិយោគលើវិស័យទូរស័ព្ទច
ល័ត ដែលមានអាជ្ញាប័ណ្ណត្រឹមត្រូវ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រសួងមានចំនួនជិត១០ក្រុមហ៊ុន ហើយមានអង់តែន
ទូរស័ព្ទប្រមាណ៤.០០០ទៅ៥.០០០កំពុងមានសកម្មភាពបម្រើសេវាចាប់ខ្យល់នៅទូទាំងប្រទេស។
ក្នុងនោះមានក្រុមហ៊ុន ០១២ ០១៦ ០៩៧ ០១១ ០១០ ០៩៨ ០១៣ ០១៨ និង០៩០។ បណ្ដាក្រុមហ៊ុនទាំង
នេះបាន និងកំពុងប្រកួតប្រជែងគ្នាយ៉ាងស្រួចស្រាវ។
មន្ត្រីរូបនេះបានឲ្យដឹងថា មានក្រុមហ៊ុនខ្លះទាក់ទាញអតិថិជនរហូតហ្វ្រ៊ី(Free) ការហៅចេញ៣០០នាទីក៏
មាន ហើយមានក្រុមហ៊ុនខ្លះ ហ្វ្រ៊ី(Free) ស៊ីមកាត (លេខទូរស័ព្ទ) ទៅអតិថិជនទទេទៀតផង។
លោក ម៉ូវ ចរិយា អគ្គនាយកក្រសួងប្រៃសណីយ៍បានប្រាប់រស្មីកម្ពុជានៅថ្ងៃទី១១មីនាថា ការរកស៊ីវិនិយោគលើវិស័យទូរគមនាគមន៍មកដល់ពេលនេះ គឺមានតែក្រុមហ៊ុនអតីត០១៧ មួយប៉ុណ្ណោះដែលក្ស័យធន។ បើតាមលោក ចរិយា ចំនួនទូរស័ព្ទដៃដែលប្រើបច្ចុប្បន្ននេះនៅមិនទាន់គ្រប់តម្រូវការនៅឡើយទេ។ ប៉ុន្តែដោយសារមានការប្រកួតប្រជែងធ្វើឲ្យតម្លៃការហៅចេញជាមធ្យមពី៤ទៅ៣សេនលុយដុល្លារប្រហាក់ប្រហែល១៦៤រៀលក្នុងមួយនាទី។ តម្លៃនេះប្រហាក់ប្រហែលទៅនឹងតម្លៃនៃអ្នកប្រើទូរស័ព្ទក្នុងតំបន់។ លោកអគ្គនាយកទទួលស្គាល់ថា ការហៅចេញឆ្លងប្រព័ន្ធ អ្នកប្រើ ឬអតិថិជនជួបការលំបាកជាខ្លាំង ដែលធ្វើឲ្យអ្នកប្រើទូរស័ព្ទឈឺក្បាល ហើយការយកថ្លៃទៅលើការហៅឆ្លងប្រព័ន្ធក៏ថ្លៃជាងប្រទេសជិតខាងផងដែរ។
លោក ម៉ូវ ចរិយា បញ្ជាក់ថា យើងកំពុងសាងច្បាប់តេឡេក្រុម (Telecom) ដើម្បីជម្នះនូវផលលំបាកទាំងនេះ។ ការនិយាយចេញឆ្លងប្រព័ន្ធពិបាកបែបនេះ ធ្វើឲ្យអតិថិជនអ្នកប្រើទូរស័ព្ទដៃមួយចំនួនប្រើទូរស័ព្ទដៃលើសពី១បើធៀបទៅនឹងអ្នកប្រើទូរស័ព្ទដៃនៅប្រទេសជិតខាង។ មួយចំនួនធំអ្នកនៅទីក្រុង ឬទីប្រជុំជនខេត្ត ក្រុង ប្រើទូរស័ព្ទដៃ
ពី២ទៅ៣គ្រឿងក្នុងមនុស្សម្នាក់។ អ្នកខ្លះប្រើទូរស័ព្ទ៤គ្រឿងក្នុងម្នាក់ក៏មាន។ ខុសពីប្រទេសដទៃៗគេប្រើតែទូរស័ព្ទមួយគ្រឿងអាចហៅឆ្លងប្រព័ន្ធទៅទីណាក៏បាន។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដីការចំណាយលុយទៅលើការប្រើទូរស័ព្ទដៃមិនត្រូវបានគេបញ្ជាក់ច្បាស់
លាស់ទេសម្រាប់ប្រជាជនខ្មែរម្នាក់៕
