អ្នក​ទទួល​ពានរង្វាន់​ពិភពលោក​អាយុ​១៦​ឆ្នាំ ពន្យល់​ពី​របៀប​ផលិត​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ល្ហុងខ្វង
ភ្នំពេញ៖ ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ផលិត​ចេញពី​ផ្លែ​ល្ហុងខ្វង គឺ​ជា​ថាមពល​ដ៏​សំខាន់​សម្រាប់​ប្រទេស​ក្រីក្រ។ នៅ​អាស៊ី​ប្រទេស​ដែល​ឈានមុខ​គេ​ក្នុង​ការ​ផលិត​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ពី​ផ្លែ​ ល្ហុងខ្វង​នេះ គឺ​ប្រទេស​ហ្វីលីពីន បន្ទាប់មក​ប្រទេស​ចិន​ក៏​មាន​ផលិត​ដែរ ដែល​អាច​ជួយ​កាត់បន្ថយ​ការ​ពឹងផ្អែក​ប្រេង​នាំចូល ការ​រក្សា​លំនឹង​តម្លៃ និង​ការ​កាត់បន្ថយ​ការ​បំពុល​បរិស្ថាន។

កញ្ញា សំអាង ម៉ានីន ដែល​ទើប​វិលត្រឡប់​ពី​ទទួល​ពានរង្វាន់​មេដាយ​មាស​ផ្នែក​ថាមពល​ ពានរង្វាន់​ជា​អ្នក​មាន​ការ​ប្រឹងប្រែង​ហ្មត់ចត់​ក្នុង​ការ​សិក្សា​ ស្រាវជ្រាវ និង​អ្នក​ផ្ដួចផ្ដើម​ដំណោះស្រាយ​ថាមពល ព្រមទាំង​ពានរង្វាន់​អាហារូបករណ៍​៤​ឆ្នាំ រៀន​នៅ​សកលវិទ្យាល័យ​ល្បីឈ្មោះ​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស ​បាន​ចាត់ទុក​ការផលិត​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ពី​ល្ហុងខ្វង​ថា ​ជា​ថាមពល​ដ៏​មាន​សារ​សំខាន់។ វត្ថុធាតុ​ដើម​នៃ​ការ​ផលិត​ជីវៈ​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​គឺ​ប្រជាពលរដ្ឋ​កម្ពុជា​អាច ​ដាំ​បាន​ដោយ​របៀប​សាមញ្ញ។
តាម​ការ​ប្រសិទ្ធ​នាម​ថា អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ​វ័យក្មេង​កញ្ញា សំអាង ម៉ានីន ដែល​ជា​យុវនារី​ខ្មែរ ​ម្នាក់ឯង​ទទួល​បាន​ពានរង្វាន់​ពិភពលោក​ចំនួន​បី​បាន​រៀបរាប់​ឲ្យដឹង​ថា ដើម​ល្ហុងខ្វង​បន្ទាប់​ពី​បណ្ដុះ​ហើយ​គេ​យក​ទៅ​ដាំ​រយៈពេល​៦​ខែ រួច​វា​នឹង​ឲ្យផល​ដល់​រយៈពេល​ពី​៦០​ទៅ​៧០​ឆ្នាំ។ ក្នុង​ផ្លែ​ល្ហុងខ្វង​១០០​គីឡូក្រាម អាច​ផលិត​បាន​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ពី​៣០​ទៅ​៣៥​លីត្រ។ ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ផ្លែ​ល្ហុងខ្វង​នេះ​នឹង​ត្រូវ​ប្រើ​ជា​ថាមពល​សម្រាប់​ចាក់​ ម៉ាស៊ីន​គោយន្ត ម៉ាស៊ីន​បូម​ទឹក និង​គ្រឿង​ចក្រ​ធ្វើ​កសិកម្ម។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ​វ័យក្មេង​អាយុ​១៦​ឆ្នាំ​ សំអាង ម៉ានីន បាន​ឲ្យ​ដឹង​​ពី​រូបមន្ត​នៃ​ការ​ផលិត​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ពី​ផ្លែ​ល្ហុងខ្វង​ថា ជា​ដំបូង​ត្រូវ​យក​គ្រាប់​ផ្លែ​ល្ហុងខ្វង​លីង​ឲ្យ​មាន​កម្ដៅ​៦០​​អង្សា​សេ ដើម្បី​ឲ្យ​គ្រាប់​ល្ហុងខ្វង​បញ្ចេញ​សារធាតុ​ប្រេង​បាន​ច្រើន។ បន្ទាប់​មក គេ​ត្រូវ​បក​សម្បក​ខាង​ក្រៅ​ចេញ ដោយ​ទុក​សាច់​ស​ខាង​ក្នុង។
ពេល​បាន​សាច់​ស​នៃ​គ្រាប់​ល្ហុងខ្វង​ហើយ គេ​យក​វា​ទៅ​កៀប​ដោយ​ប្រើ​កម្លាំង​សង្កត់​ខ្លាំង​ដើម្បី​យក​ប្រេង។ បន្ទាប់​មក​ត្រូវ​យក​ប្រេង​នេះ​ក្រឡុក​ក្នុង​ម៉ាស៊ីន​ក្រឡុក ដើម្បី​បំបែក​កាកសំណល់​ដែល​នៅ​ក្នុង​ប្រេង។
ក្រោយ​ការ​ក្រឡុក​ជាតិ​ប្រេង​ល្ហុងខ្វង​រួច​គេ​យក​ប្រេង​នេះ​ដាក់​ចម្រោះ ​ដោយ​អេប៉ុង និង​ក្រណាត់​ចំនួន​២៦​ជាន់។ ការ​ធ្វើ​របៀប​នេះ​ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រេង​ល្ហុងខ្វង​មាន​ជាតិ​ថ្លា។ បន្ទាប់​ពី​ចម្រោះ​ដោយ​អេប៉ុង​និង​ក្រណាត់​២៦​ជាន់​ហើយ​ គេ​យក​ប្រេង​នេះ​ទៅ​ច្រោះ​និង​តម្រង​ចម្រោះ​ប្រេង​រថយន្ត​ថែម​ទៀត ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រេង​កាន់​តែ​ថ្លា និង​ថែមទាំង​ដក​ចេញ​កាកសំណល់​ពី​ក្នុង​ប្រេង។
កញ្ញា ម៉ានីន រៀបរាប់​ឲ្យ​ដឹង​បន្ត​ទៀត​ថា ប្រេង​បង្ហូរ​ចេញ​ពី​ការ​ចម្រោះ​តម្រង​ប្រេង​រថយន្ត​នេះ ពុំ​ទាន់​ក្លាយ​ជា​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ទេ។ វា​គ្រាន់​តែ​ជា​ប្រេង​គ្រាប់​ល្ហុងខ្វង​តែប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់​ពី​នេះ គេ​ត្រូវ​ធ្វើ​​វា​តាម​ភាសា​អង់គ្លេស​ថា Titrantion ធ្វើ​តាម​រូបមន្ត​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ថា តើ​មាន​ជាតិ​ខ្លាញ់​នៅ​ក្នុង​ប្រេង​តិច​ឬ​ច្រើន។
ខណៈពេល​អនុវត្ត​រូបមន្ត​ខាងលើ​នេះ ជា​លទ្ធផល​ពុំ​ក្លាយ​ជា​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ទេ​គឺ​ក្លាយ​ជា​សប៊ូ ឬ​ចាហ៊ួយ។ ប៉ុន្តែ​សាប៊ូ​នេះ​ពុំ​គ្រប់គ្រាន់​តាម​ស្តង់ដារ​ជា​សាប៊ូ​ដែល​អាច​ប្រើ​បាន ​ទេ។ ដូច្នេះ​គេ​ត្រូវ​ឈាន​ទៅ​ធ្វើ​លក្ខខណ្ឌ​មួយ​​ទៀត​គឺ​ការ​បំប្លែង​ជាតិ​ ខ្លាញ់​ទាំងអស់​នោះ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ប្រេង។ លក្ខខណ្ឌ​នេះ​ត្រូវ​ប្រើ​អាស៊ីត​ និង​មេតាណុល​តាម​កម្រិត​មួយ​​រួច​ចាក់​ចូល​ប្រេង​ល្ហុងខ្វង។ ប្រេង​លាយ​ជាមួយ​អាស៊ីត និង​មេតាណុល​នេះ​ត្រូវ​យក​ទៅ​ក្រឡុក​លើ​ភ្លើង ឲ្យ​មាន​កម្ដៅ​៥៥​អង្សា​សេ​ក្នុង​រយៈពេល​មួយ​ម៉ោង។ បន្ទាប់​មក​រក្សា​ទុក​ប្រេង​ក្រឡុក​ឲ្យ​វា​រង​រួច​យក​ជាតិ​ខ្លាញ់​ចេញ​ឲ្យ​ អស់ ដោយ​យក​តែ​ប្រេង​សុទ្ធ ដើម្បី​យក​ទៅ​ពិនិត្យ​លក្ខខណ្ឌ​បច្ចេកទេស​មួយ​លើក​ទៀត។ ការ​ធ្វើ​របៀប​នេះ​គឺ​ឲ្យ​ដឹង​ពី​បរិមាណ​ប៉ូតាស្យូម​អ៊ីដ្រុកស៊ីត ទើប​ឈាន​ទោ​ធ្វើ​លក្ខខណ្ឌ​មួយ​លើក​ទៀត គឺ​ការ​បំប្លែង​ឲ្យ​ទៅជា​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត។

កញ្ញា​ ម៉ានីន ឲ្យ​ដឹង​បន្ថែម​ទៀត​ថា បន្ទាប់​ពី​ដំណើរការ​ផលិត​បាន​ចេញ​ជា​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ហើយ​គេ​ត្រូវ​យក​វា​ ធ្វើ​ពិសោធន៍ ដោយ​យក​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ធ្វើ​សំយោគ​ជា​មួយ​ទឹក ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ថា ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​នេះ​មាន​ជាតិ​ខ្លាញ់ ឬ​យ៉ាង​ណា។ ប្រសិន​បើ​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​នេះ​អស់​ជាតិ​ខ្លាញ់ គឺ​ប្រេង​មាន​ជាតិ​ថ្លា តែ​បើ​នៅ​ជាតិ​ខ្លាញ់​ប្រេង​នឹង​មាន​ពណ៌​ល្អក់។

ក្រោយ​ពី​ការ​ធ្វើ​បម្លែង​រវាង​ប្រេង​ប្រេង និង​ទឹក​រួចហើយ គេ​យក​ប្រេង​ទោ​រំហួត​ជា​មួយ​ពន្លឺ​ព្រះអាទិត្យ​រយៈពេល​៣​ម៉ោង ដើម្បី​ឲ្យ​ទឹក​ហួត​ចេញ​អស់។ បន្ទាប់​មក យក​ជាតិ​ប្រេង​នេះ​ទៅ​ច្រោះ​នឹង​តម្រង​រថយន្ត​ជា​ថ្មី​ទៀត ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​នេះ​ថ្លា​ល្អ គ្មាន​ជាតិ​ទឹក ជាតិ​ខ្លាញ់​អ្វី​ទាំង​អស់ សម្រាប់​យក​ទៅ​ប្រើប្រាស់​គ្រឿង​ចក្រ​កសិកម្ម។

កញ្ញា​ម៉ានីន អធិប្បាយ​ដោយ​បញ្ជាក់​ឲ្យ​ដឹង​ថា ទម្រាំ​សិក្សា​ស្រាវជ្រាវ​ឈាន​ដល់​ការ​ផលិត​បាន​ជា​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​​ពី​ផ្លែ ​ល្ហុងខ្វង​នេះ នាង​បាន​ចំណាយ​ពេលវេលា​ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ​ជា​ច្រើន​ខែ។ ក្នុង​រយៈពេល​សិក្សាស្រាវជ្រាវ​នេះ​ទៀត​សោត ការ​ធ្វើ​ខុស​ពុំ​ចេញ​លទ្ធផល គឺ​រាប់​ដង​មិន​អស់​ទេ។ នា​បន្ថែម​ថា ការ​សិក្សាស្រាវជ្រាវ​តាម​អ៊ិនធើណេត គឺ​ធ្វើ​មិន​ចេញ​អ្វី​សោះឡើយ។ វា​ចេញ​តែ​ចាហួយ និង​សាប៊ូ​ដែល​ប្រើ​មិន​កើត​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។

សំអាង ម៉ានីន ឲ្យ​ដឹង​បន្ត​ថា​ដោយ​មាន​ការ​ខិតខំ​ព្យាយាម​យ៉ាង​អំណត់​ដូច​នេះ ទើប​ការ​រក​ឃើញ​រូបមន្ត​របស់​នាង​មាន​ភាព​ច្បាស់លាស់ ធ្វើ​ឲ្យ​គណៈកម្មការ​អន្តរជាតិ ដែល​មាន​អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ​វ័យក្មេង​ប្រមាណ​ជិត​១,២៥០​នាក់ មក​ពី​៦០​ប្រទេស​ទទួល​ស្គាល់ និង​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​ប្រកាស​ប្រគល់​ពានរង្វាន់​ចំនួន​បី​សម្រាប់​នាង​តែ​ម្នាក់​ឯង។ នាង​បន្ត​ថា ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​ស្នាដៃ​អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ​វ័យក្មេង​​​រយៈពេល​៥​ថ្ងៃ (​១៥-២០​ខែ​មេសា) នៅ​ទី​ក្រុង​ហូស្តុន រដ្ឋ​តិចសាស់​សហរដ្ឋអាមេរិក នា​ពេល​កន្លង​មក ធ្វើ​ឲ្យ​គ្រប់​ជនជាតិ​លើ​ពិភព​លោក​ចាប់​អារម្មណ៍​ពី​កម្ពុជា។

យុវនារី សំអាង ម៉ានីន បច្ចុប្បន្ន​រៀន​ថ្នាក់​ទី​១១ នៃ​សាលា​អន្តរជាតិ ZAMAN រាជធានី​ភ្នំពេញ។ ឪពុក​របស់​ ម៉ានីន​ឈ្មោះ ព្រៃ សំអាង មាន​អាយុ​៤៩​ឆ្នាំ ជា​នាយក​គណនេយ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ចម្ការ​កៅស៊ូ​មេមត់ និង​អ្នក​ស្រី​ ហេង ច័ន្ទលីដា អាយុ​៤៥​ឆ្នាំ ជា​ម្ដាយ​កំពុង​ធ្វើការ​ជា​មន្ត្រី​សមាគម​ថែទាំ​សុខភាព​គ្រួសារ​នៅ​កម្ពុជា​ ហៅ​កាត់​ថា រ៉ាក់។

ឪពុក​និង​ម្ដាយ​របស់​ ម៉ានីន ​ឲ្យ​ដឹង​ថា លោក​មាន​កូន​​ស្រី​តែ​ម្នាក់​គត់​គឺ សំអាង ម៉ានីន។ លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​​សរសើរ​ ម៉ានីន​ ថា​តាំង​ពី​តូច​មក​នាង​រៀន​ពូកែ​រហូត មាន​ពិន្ទុ​ប្រចាំ​ខែ​គឺ​លេខ​១​ដល់​លេខ​៥​ជា​និច្ច។

ចំណែក​យុវនារី ម៉ានីន បាន​បង្ហាញ​ទស្សនៈ​របស់​នាង​ថា បន្ទាប់​ពី​ការ​រក​ឃើញ​ពី​កា​រ​ផលិត​ប្រេង​ម៉ាហ្សូត​ពី​ផ្លែ​ល្ហុងខ្វង ដោយ​​បាន​ទទួល​ពានរង្វាន់​ពិភពលោក​ផ្នែក​ថាមពល កាល​ពី​ពាក់កណ្ដាល​ខែ​មេសា​កន្លង​មក នាង​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ជានិច្ច​ដើម្បី​ផ្សព្វផ្សាយ​ចំណេះដឹង​នេះ​ដល់​យុវជន និង​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ទូទៅ។ ព្រោះ​ការ​រក​ឃើញ​នេះ អន្តរជាតិ​មាន​ការ​ចាប់អារម្មណ៍​ខ្លាំង​ណាស់ ហេតុ​នេះ​នាង​ចង់​ឲ្យ​រូបមន្ត​ដែល​រក​ឃើញ​នេះ​បាន​ក្លាយ​ជា​សារប្រយោជន៍​ សម្រាប់​សង្គម​ជាតិ​ខ្មែរ៕

Labels