ការបែកបាក់​រវាង​ខ្មែរ​ក្រហម​និង​វៀតណាម​ខាង​ជើង
ដោយអត្ថបទចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី 06/12/2008 កែប្រែលើកចុងក្រោយកាលពីថ្ងៃទី 11/12/2008 13:31 ម៉ោងសកលក្រោយពេល ​ដែល​ពួក​ខ្មែរក្រហម​បាន​ទៅ​ចូល​រួម​ក្នុង រាជ​រដ្ឋាភិបាល​រួបរួម​ជាតិ របស់ សម្តេច នរោត្តម សីហនុ ដែល​បាន​បង្កើត​ឡើង​ក្រោយ​រដ្ឋប្រហារ​ឆ្នាំ​១៩៧០ ខ្មែរ​ក្រហម​បាន​ក្លាយ​ពី​ក្រុម​បះបោរ​តូចតាច មក​ជា​កងទ័ព​រំដោះ​ជាតិ​ដ៏​ធំ​មួយ។ នេះ​ក៏​ដោយ​សារ​តែ​ពួក​គេ​ទទួល​បាន​នូវ​ការ​គាំទ្រ​ពី​សំណាក់​ប្រជាជន​ កម្ពុជា ដែល​ស្រលាញ់ សម្តេច នរោត្តម សីហនុ។ ពិសេស​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត ពួក​គេ​ទទួល​បាន​នូវ​ការ​ឧបត្ថម្ភ​គាំទ្រ​យ៉ាង​ពេញ​ទំហឹង​ពី​សំណាក់​វៀតណាម​ ខាង​ជើង។
ក៏ប៉ុន្តែ ខ្មែរក្រហម និង​វៀតណាម​បាន​បែកបាក់​គ្នា ក្លាយ​ពី​មិត្ត មក​ជា​សត្រូវ​វិញ នៅ​ក្រោយ​ពេល​ដែល​វៀតណាម​បាន​ចុះ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ឈប់​បាញ់ ជាមួយ​អាមេរិក នៅ​ឆ្នាំ១៩៧៣។

ទាហាន​វៀតណាម​ច្បាំង​ជំនួស​ខ្មែរ​ក្រហម

ចាប់តាំង ​ពី​រដ្ឋាភិបាល​រួបរួម​ជាតិ​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​ នៅ​ក្រុង​ប៉េកាំង​មក កងទ័ព​​វៀតណាម​​បាន​ជួយ​រដ្ឋាភិបាល​នេះ​យ៉ាង​ពេញ​ទំហឹង។ យោង​តាម​លោក David Chandler ក្នុង​សៀវភៅ​ដែល​មាន​ចំណងជើង​ថា “បងទី១ ប៉ុល ពត” នៅ​រវាង​ឆ្នាំ​១៩៧១ ដល់​ឆ្នាំ១៩៧២ នៅ​ក្នុង​សមរភូមិ​ភាគ​ច្រើន​​គឺ​ជា​ការ​ច្បាំង​គ្នា​រវាង​កងទ័ព​វៀតណាម និង​ទាហាន​លន់ណុល។ បើ​ទោះ​ជា​មាន​ទាហាន​ខ្មែរក្រហម​ខ្លះ​នៅ​ក្នុង​នោះ​ក៏​ដោយ ក៏​ទាហាន​ទាំង​នោះ​ស្ថិត​ក្រោម​បញ្ជា​របស់​មេបញ្ជាការ​វៀតណាម​ដែរ។

ទាហាន ​លន់ណុល​បាន​បើក​ប្រតិបត្តិការ​ធំៗ​ចំនួន​ពីរ​លើក​ក្នុង​គោលដៅ​វាយ​បំបែក​ សំបុក​ខ្មែរ​ក្រហម។ លើក​ទីមួយ​នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​១៩៧០ មាន​ឈ្មោះ​ថា “ប្រតិបត្តិការ​ចេនឡា​ទី១” និង​លើក​ទីពីរ​នៅ​ខែ​សីហា ឆ្នាំ​១៩៧១ មាន​ឈ្មោះ​ថា “ប្រតិបត្តិការ​ចេនឡា​ទី២”។ ប្រតិបត្តិការ​ទាំង​ពីរ​នេះ​ត្រូវ​ទទួល​បរាជ័យ ហើយ​ទាហាន​លន់ណុល​ក៏​បញ្ឈប់​យុទ្ធសាស្រ្ត​វាយ​លុក មក​ជា​យុទ្ធសាស្រ្ត​​ការពារ​វិញម្តង។ បរាជ័យ​នៃ​ប្រតិបត្តិការ​ទាំងពីរ​លើក​នេះ​សុទ្ធតែ​ដោយ​សារ​​តែ​ខ្មែរ​ក្រហម​ ​មាន​ជំនួយ​ពី​ទាហាន​វៀតណាម ដែល​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ថា​ជា​ទាហាន​​ខ្លាំង​ជាង​គេ​បំផុត​ក្នុង​តំបន់​នា​ពេល​ នោះ។

ដោយ​មាន​កងទ័ព​វៀតណាម​ជួយ​ច្បាំង​ជំនួស​ខ្លួន​បែប​ នេះ ​ខ្មែរ​ក្រហម​ក៏​មាន​ឱកាស​ពង្រឹង​បក្ស​របស់​ខ្លួន ទាំង​ផ្នែក​យោធា និង​ផ្នែក​នយោបាយ។ យោង​តាម​ការ​ប៉ាន់ស្មាន​របស់​ភ្នាក់ងារ​ចារកិច្ច​អាមេរិក នៅ​មុន​រដ្ឋប្រហារ​ឆ្នាំ​១៩៧០ ខ្មែរ​ក្រហម​មាន​ទ័ព​តែ​ប្រមាណ​មិន​ដល់​៣ពាន់​នាក់​ផង។ ប៉ុន្តែ មិន​ដល់​បី​ឆ្នាំ​ផង ចំនួន​នេះ​បាន​កើន​ឡើង​រហូត​ដល់​ប្រមាណ​៤ម៉ឺន​នាក់។

ទោះ ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក៏​ដោយ ពួក​ខ្មែរ​ក្រហម​នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ឃោសនា​ថា បដិវត្តន៍​របស់​ពួក​គេ​ គឺ​ជា​បដិវត្តន៍​ឯករាជ្យ ម្ចាស់ការ និង​មិន​ពឹង​បរទេស។ សូម្បី​តែ​​នៅ​ក្នុង​​ឯកសារ​ស្តីពី​ប្រវត្តិ​បក្ស ក៏​ពួក​ខ្មែរ​ក្រហម​មិន​បាន​រំលឹក​អំពី​ជំនួយ​របស់​វៀតណាម​ដែរ។ តែ​ធាតុ​ពិត ពួក​ខ្មែរ​ក្រហម​ពឹង​ផ្អែក​យ៉ាង​ខ្លាំង​លើ​វៀតណាម។

សម្ព័ន្ធ​មិត្ត​ប្រេះឆា៖ មិត្ត​ក្លាយ​ជា​សត្រូវ

កុម្មុយនិស្ត​ខ្មែរ និង​កុម្មុយនិស្ត​វៀតណាម ពី​មិត្ត​ទៅ​ជា​សត្រូវ(រូបភាព៖ សេង ឌីណា/RFI)

កុម្មុយនិស្ត​ខ្មែរ និង​កុម្មុយនិស្ត​វៀតណាម ពី​មិត្ត​ទៅ​ជា​សត្រូវ
(រូបភាព៖ សេង ឌីណា/RFI)

នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៣ សញ្ញា​នៃ​ការ​បែកបាក់​រវាង​ខ្មែរ​ក្រហម និង​ខ្មែរ​ហាណូយ​ក៏​បាន​លេច​ចេញ​ជា​រូបរាង​ច្បាស់​ឡើងៗ។ ខ្មែរ​ហាណូយ​ពីរ​រូប​គឺ កែវ ចិន្តា និង ប៉ែន សុវណ្ណ រួម​ជា​មួយ​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​ទៀត ដែល​ធ្វើការ​​ឲ្យ​វិទ្យុបក្ស​បាន​លាលែង​ចេញ​ពី​តំណែង។ យោង​តាម​លោក Raoul Jennar,

ប៉ែន សុវណ្ណ មាន​បំណង​ទៅ​បង្កើត​បក្ស​ថ្មី​​ជាមួយ ជា សុទ្ធ។ ប៉ុន្តែ វៀតណាម​បាន​ជំទាស់​នឹង​ផែនការ​ណ្ណecker,ងដល់​នាំ១៩៧២នេះ។

ថ្ងៃទី២៧ មករា ឆ្នាំ១៩៧៣ កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ឈប់​បាញ់​មួយ​ត្រូវ​បាន​ចុះ​នៅ​ទីក្រុង​ប៉ារីស រវាង​សហរដ្ឋ​អាមេរិក និង​វៀតណាមខាង​ជើង ស្តីពី​បញ្ហា​សង្រ្គាម​នៅ​ឥណ្ឌូចិន។ កិច្ច​ព្រមព្រៀង​នេះ​ក៏​តម្រូវ​ផង​ដែរ​ឲ្យ​វៀតណាម​ដក​កងទ័ព​ទាំង​អស់​ចេញ​ពី ​ប្រទេស​កម្ពុជា។ វៀតណាម​បាន​ស្នើ​សុំ​ឲ្យ សាឡុត ស ទទួល​យក​​បទ​ឈប់​បាញ់​នេះ តែ សាឡុត ស បាន​បដិសេធ។ សាឡុត ស យល់​ថា វៀតណាម​ខាង​ជើង​កំពុង​តែ​ក្បត់​នឹង​ខ្លួន​ហើយ ដែល​ទៅ​ចុះ​កិច្ចព្រមព្រៀង​ជា​មួយ​​​អាមេរិក​បែប​នេះ។ សម្រាប់​ខ្មែរ​ក្រហម វៀតណាម​ពេល​នេះ បាន​ក្លាយ​ពី​មិត្ត​ ទៅ​ជា​សត្រូវ​វិញ​ម្តង។ សូម្បី​តែ​ពួក​ខ្មែរ​ហាណូយ​ក៏​ត្រូវ​បាន​បក្ស​ពួក​របស់ សាឡុត ស ចាប់​ផ្តើម​សង្ស័យ​ថា ជា​ភ្នាក់ងារ​របស់​វៀតណាម​ដែរ។ ពួក​ខ្មែរ​ហាណូយ​​​មួយ​ចំនួន ដែល​ទើប​តែ​បាន​ចូល​មក​កម្ពុជា​វិញ​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មុន​នេះ ក៏​បាន​លួច​ចាក​ចេញ​ពី​កម្ពុជា​វិញ ដោយ​បន្លំ​ខ្លួន​ជាមួយ​ទាហាន​វៀតណាម។ មួយ​ចំនួន​​ទៀត ដែល​នៅ​សេសសល់​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​តាមដាន​ឃ្លាំ​មើល​យ៉ាង​ដិតដល់​ពី​សំណាក់​ពួក ​ សាឡុត ស។

ខ្មែរ​ក្រហម​ទល់​នឹង​កងទ័ព​អាមេរិក

យន្តហោះ​ទម្លាក់​គ្រាប់បែក​​របស់​អាមេរិក ប្រភេទ​ B52

យន្តហោះ​ទម្លាក់​គ្រាប់បែក​​របស់​អាមេរិក ប្រភេទ​ B52

នៅកំឡុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៣ កងទ័ព​ខ្មែរ​ក្រហម​បាន​ចាប់​ផ្តើម​បើក​ការ​វាយ​លុក​លើ​ទីតាំង​រដ្ឋាភិបាល​ លន់ណុល ដើម្បី​ពង្រីក​តំបន់​ដែល​ពួក​គេ​​កាន់កាប់។ កងទ័ព​អាកាស​អាមេរិក​ក៏​បាន​ចាប់​បើក​ប្រតិបត្តិការ​ទម្លាក់​គ្រាប់បែក​​​លើ ​ទីតាំង​ខ្មែរ​ក្រហម។ ក្នុង​ពេល​ដែល​ប្រតិបត្តិការ​សឹក​របស់​អាមេរិក នៅ​វៀតណាម និង​ឡាវ​បាន​បញ្ចប់​អស់​ទៅ​ហើយ​នោះ ប្រទេស​កម្ពុជា​​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ចំនុច​ស៊ីប​តែ​មួយ​គត់​របស់​យន្តហោះ​ អាមេរិក​ នៅ​ឥណ្ឌូចិន។ ចាប់​ពី​ខែ​កុម្ភៈ ដល់​ខែ​សីហា ឆ្នាំ​១៩៧៣ គ្រាប់បែក​ប្រមាណ​ជាង​៥០​ម៉ឺន​តោន ត្រូវ​បាន​យន្តហោះ​អាមេរិក​ទម្លាក់​លើ​ទឹក​ដី​កម្ពុជា។ ប៉ុន្តែ ការ​ទម្លាក់​គ្រាប់បែក​នេះ ​ប៉ះ​លើ​ជន​ស៊ីវិល​ស្លូតត្រង់​ ច្រើន​ជាង​លើ​ទាហាន​ខ្មែរ​ក្រហម។

នៅដើមខែសីហា ឆ្នាំ១៩៧៣ ដោយ​ទទួល​រង​នូវ​សម្ពាធ​ពី​សំណាក់​សភា និង​ពី​មតិ​សាធារណៈ​អាមេរិក ប្រធានាធិបតី Richard Nixon ក៏​បាន​សម្រេច​បញ្ឈប់​ការ​ទម្លាក់​គ្រាប់បែក​នៅ​កម្ពុជា។

អាមេរិក​ដក ខ្មែរ​ក្រហម​ចូល

ចាប់ ​ពី​ពេល​នេះ​ទៅ សង្រ្គាម​នៅ​កម្ពុជា​គឺ​ជា​សង្រ្គាម​រវាង​ទាហាន​ខ្មែរក្រហម​ និង​ទាហាន​លន់ណុល​សុទ្ធសាធ ដោយ​គ្មាន​ទ័ព​អាមេរិក​មក​ឡូកឡំ​ទៀត​ទេ។

មក ​ទល់នឹងពេលនោះ កងទ័ព​ខ្មែរក្រហម​បាន​កាន់កាប់​ទឹកដី​កម្ពុជា​មួយ​ភាគ​ធំ​ទៅ​ហើយ។ សូម្បីតែ ក្រុង​ភ្នំពេញ​ក៏​ត្រូវ​ទាហាន​ខ្មែរ​ក្រហម​ព័ទ្ធ​ជិត​ដែរ។ ខ្មែរ​ក្រហម​បាន​ចាប់​ផ្តើម​អនុវត្ត​នយោបាយ​បដិវត្តន៍​របស់​ពួក​គេ ដូច​ជា​ការ​បង្កើត​សហករណ៍ ការ​លុប​បំបាត់​លុយ​កាក់ និង​កម្មសិទ្ធិ​ឯកជន​ជា​ដើម នៅ​តាម​តំបន់​ដែល​ពួក​គេ​កាន់កាប់ ដែល​គេ​ឲ្យ​ឈ្មោះ​ថា “តំបន់រំដោះ”

នៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​ក៏​បាន​ធ្លាក់​ក្នុង​ដៃ ទាហាន​ខ្មែរក្រហម​៕



Labels