ពេលបច្ចុប្បន្ន អ្វីដែលប្រទេសកម្ពុជាត្រូវការជាទីបំផុត គឺ​ជាសាមគ្គីភាព។​រូបខ្ញុំផ្ទាល់តែងតែមានការខ្វែងគំនិតជាមួយនឹង​មេដឹកនាំនានា ប៉ុន្តែ ក្នុងសភាពវិបតិ្ត យើងត្រូវបោះបង់ចោល​នូវការលំអៀងផ្នែកនយោបាយរបស់ខ្លួនហើយនិងត្រូវគាំទ្រ​​ប្រទេសជាតិ មិនមែនត្រូវគាំទ្រគណបក្សរបស់ខ្លួននោះឡើយ។ តើអ្វីទៅ​ជាវិបត្តិដែលខ្ញុំបាននិយាយមិញនោះ?
គឺជាការឈ្លានពានរបស់ប្រទេសជិតខាងទៅលើទឹកដីកម្ពុជា។ ក្នុងសង្គ្រាម​ស៊ីវិលនៃសហរដ្ឋ​អាមេរិក លោក​ប្រធានាធិបតី អាប្រាហាំលីនកុន បានមានប្រសាសថា “អស់ទាំងនគរណាដែលបែកខ្ញែកេទាស់តែគ្នាឯងមិនអាចចៀស​ផុតពីការវិនាសនោះឡើយ”។ ប្រសិនបើកម្ពុជាមានសាមគ្គីភាពផែ្នកនយោបាយ នោះអាចចៀសផុតពីការវិនាសបាន ហើយ​អាចបន្សល់ទុកទឹកដីនេះជាកម្មសិទ្ឋិរបស់ខ្មែរ។
មានផ្លូវតែមួយដើម្បីឈ្នះល្បិចរបស់អ្នកឈ្លានពាននោះគឺជាច្បាប់អន្តរជាតិជាផ្លូវដែលធ្លាប់បាននាំមកនូវលទ្ធផលដ៏ល្អ​​សម្រាប់ខ្មែរកាលពីឆ្នាំ​១៩៦២​។ ប្រសិនបើខ្មែរនឹងយកជម្លោះនេះ​ជូនទៅអង្ការសហប្រជាជាតិនោះយើងរស់ជាត្រូវ​ទទួលបានការដោះស្រាយ​ដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ខ្មែរជាមិនខាន។​ ភាគី​ខ្មែរមានភស្តុតាំងដើម្បីគាំទ្រការ​អះអាង​របស់​ខ្លួន គឺ​រួមមាននូវ​ផែនទី ទម្លាប់ច្បាប់ នឹងសន្ធិសញ្ញា។
ការដោះស្រាយតាមសមរភូមិមិនមែនជាដំណោះស្រាយល្អចំពោះ​កម្ពុជាទេគឺ​មកពីកងកម្លាំងរបស់ប្រទេសឈ្លានពាន​មានកម្លាំងច្រើនជាងខ្មែរ ហើយម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើ​វិបត្តិនេះត្រូវបណ្តាលឱ្យផ្ទុះអាវុធ នោះប្រសាទព្រះវិហារប្រាកដជា​ត្រូវរងបែកបាក់ធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួន។ ប្រសិនបើកម្ពុជានឹងយករឿងនេះមកលើកឡើងទៅអ.ស.ប. នោះរឿងនេះនឹងត្រូវ
បានដោះស្រាយដោយសន្តិវិធី ហើយផ្តល់លទ្ធផលដ៏ល្អដែរ។
ហេតុដូច្នេះហើយសូមផ្អាកនូវអារម្មណ៍នយោបាយសិនរួមគ្នាគាំទ្រនាយករដ្ឋមន្ត្រីខ្មែរក្នុងការប្រឆាំងនឹងសត្រូវជាតិ!

Labels